حس ِ خوب

خیلی راحت بودند،شاید گمان می کردند دورشان عایقی است که دیگران نمی بینندشان،شاید هم...

یکی-دو دور زدم اما انگار نگاه هایم آن ها را به خود نمی آورد.

با تردید جلو رفتم، کمی می ترسیدم، نمی دانستم عکس العملشان چگونه خواهد بود.

سلام و علیک گرمی کردم و ورودشان به طبس را خوش آمد گفتم.

انگار بالاخره دوهزاریشان افتاده بود، روسری هایشان را جلوتر کشیدند.

نظرشان را در مورد طبس و آب و هوایش پرسیدم.

یکی از میانشان گفت: عالی ـه...هم آب و هواش هم شهرش..

گفتم: فروردین و اریبهشت ِ طبس،خوش آب و هواست.بقیه ی سال گرم و سوزان است.

خانم میانسالی که از همان اول با نگاه گرم و مهربانش مرا همراهی می کرد ادامه داد: بهتر از آب و هوای طبس،مردم خونگرم و بی آلایش طبس هستند که از همصحبتی با آن ها لذت می بریم.

گفتم: خدا را شکر، ان شاءالله که همیشه همینطور باشد.

......

در نهایت

برایشان سال خوبی را آرزو کردم و به راهم ادامه دادم.

گاهی انگار باید غیرمستقیم وارد عمل شد.شاید...

نویسنده: ف.سین.ح