يكشنبه, ۱ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۲:۵۵ ب.ظ
ماه ِ من!
میگیرم از ضریح تو این روز ها مدد...در سینه ام تلاطم و طوفان و جذر و مد....
تنها خیال توست که هر شب دل مرا...در آسمان عشق و غزل میکند رصد...
جز آستان پاک و نجیب تو هیچ کس...هرگز نبوده خانه ی خورشید را بلد...
ای ماه من!دوباره بیاور از آسمان....باران و آفتاب و ستاره،سبد سبد...
مدیون بارگاه تو ام ای عزل ترین....مدیون بارگاه تو و عشق تا ابد....
تلــخ !
درست مثل قطره های فلج اطفالی
که در کودکی به خوردم می دانند !
غافل از اینکه این بار
تلخی تــو دلم را فلــج کرد ...!